Op verzoek van enkele medecursisten hierbij een blogje over brand. Het zou kunnen dat je het wat onnodig uitgebreid vindt, maar dan is dat vooral voor mijn eigen vastlegging.
Vannacht rond 05:00 schrok ik wakker van een luid alarm en volgde even later een ietwat verstrooide mededeling dat iedereen naar buiten moest vanwege het brandalarm. Op blote voeten en in pyjama verliet ik de kamer en op de gang liepen mensen in lichte paniek de trappen af naar beneden. Vanwege de rook hield in mijn hand maar voor de mond (je moet wat) en liep ook naar beneden, terwijl een stel stoere brandweermannen mij in tegenovergestelde richting passeerde. Een van hen gleed nog uit op de trap en werd door collega's stevig opgevangen en verder de trap op geduwd. Gek hoe je zo'n detail onderhoudt. Al met al leek de brandweer effectief bezig te gaan.
Buiten was duidelijk rook te zien die van hoog uit 't gebouw kwam, dus ik maakte me al gauw niet zo druk om mijn spullen. En bijna alle hotelgasten waren redelijk vlot buiten en begonnen na de eerste schrik al wat bij te komen, dus ook daarover geen zorgen meer. Maar ja, toen toekijken hoe de brandweer de brand probeerde te beheersen. Rooksignalen verhaalden hier mooi van. De rook was eerst dik en zwart, en leek verspreider en lichter te worden terwijl het blussen los ging. Maar alsof het een eigen wil had leek het vuur tot twee keer toe weer op te laaien en opnieuw grote donkere rookwolken te maken.
Wat mij opviel is hoe snel mensen zich aanpasten aan de situatie, en vriendelijk naar elkaar omzagen. Sommige hotelgasten hadden wat meer mee naar buiten genomen, en ik kreeg een vest en een handdoek aangeboden. Een ander liep rond in een geleende broek. Ik kreeg ook een sigaret aangeboden (nee dank je, er is al genoeg rook). De politie loodste de mensen naar de Junushoff om op te warmen. Erg erg langzaam kwam informatievoorziening op gang. De locoburgemeester was redelijk vlot ter plaatse om centraal doorgeefluik te zijn voor informatie. De politie inventariseerde grondig of alle gasten veilig weggekomen waren, en al gauw werd duidelijk dat op wat mensen met ademhalingsklachten niemand gewond was.
Rond 9en was de brand officieel "onder controle" (het woord 'geblust' heb ik nooit horen vallen) en de rook verdwenen. Ontbijt en koffie werd voorzien, en men probeerde een beetje te ontspannen. De meeste mensen wilden graag terug naar het hotel kunnen om hun spullen te halen. Ik evenzo; ik had weinig zin de ochtend van VOGIN-cursusdag 2 te missen. Mijn mobiel was frustrerend genoeg leeg (denk er maar eens aan om een lader mee te nemen als er brand is). Maar het hotel was zo slim geweest, mede met oog op de vele internationale gasten, om Wageningen UR in te lichten van het voorval en dat hun gasten waarschijnlijk niet op tijd zouden zijn.
De "echte" burgemeester was inmiddels ook ter plaatse, evenals de media, te weten omroep Gelderland. Als echt rampjournalisten maakten ze foto's van iedereen die er miserabel uitzag, en vooral van de burgemeester die praatte met de mensen die het meest miserabel leken. Veel van dezelfde mensen kregen een videocamera en microfoon in hun gezicht, maar gelukkig waren er genoeg andere mensen die hun zegje wilden doen voor de camera.
De informatie was nog steeds erg schaars, en het was nog lang onduidelijk of en wanneer we terug konden naar het hotel. Flarden van informatie en sterke meningen gingen als vonkjes rond. De brand zou op de bovenste verdieping begonnen zijn, of in de liftschacht zijn ontstaan. Veel mensen hadden helemaal geen brandalarm gehoord, en de brandwaarschuwing van de hotelreceptie was alleen in het Nederlands gedaan. Uiteindelijk werd er verteld dat er niet weer zou worden geslapen in de Hof van Wageningen en een andere accommodatie zou worden gezocht. In kleine groepjes per verdieping konden de persoonlijke spullen weer worden opgehaald.
En zo, na lang wachten, kon ik m'n kamer leeghalen. Met een groepje mensen van de 4e verdieping liepen we bijna plechtig de trappen omhoog, langs de ravage die het vuur op de verschillende overlopen had aangericht. Ondanks dat ik niet anders wat verwacht is het toch prettig om te zien dat er niets van je spullen beschadigd is.
Vlot alles ingepakt en snel richting de bus. Erg moe, maar nog enthousiast om in elk geval nog een helft van deze cursusdag mee te pikken. Vannacht maar wat langer slapen, hopelijk. Fijn om even van die plek weg te zijn, en na een lekkere lunch hier lekker leren. Als echte digitale detectives bezig met gestructureerde zoektechnieken.
